Cadeautjes van het universum

Laatst nam ik een podcast op om een specifiek inzicht met je te delen. Zoals dat vaker gaat, werd het een heel verhaal, waarin meerdere inzichten zaten. Deze cadeautjes van het universum deel ik graag met je!

Een bijzondere ervaring tijdens de Ice Queen Sessie

Laatst had een van de deelnemers aan mijn Ice Queen Sessies – laten we haar even Roos noemen – zo’n mooie ervaring. Toen ze die met me deelde vroeg ik haar of ik het mocht delen. Haar reactie? “Graag! Ik ben blij als andere mensen er ook iets aan hebben!”

Het ijsbad als spiegel en veilige plek

Tijdens de Ice Queen Sessies krijgen de deelnemers de gelegenheid om hun eigen intenties te bepalen. Ze kunnen loslaten, juist iets meenemen of ontvangen wat het bad ze op dat moment geeft. Het ijsbad is een spiegel en geeft je echt wat je nodig hebt.

Dat gebeurde ook bij Roos, al had ze het op het moment zelf nog niet zo door. Sterker nog, ik had het ook niet helemaal door. Pas na de sessie, toen ik haar (en alle andere deelnemers) mailde om te vragen hoe zich voelde nadat de ervaring een paar dagen had kunnen indalen, werd dit duidelijk. Roos reageerde namelijk met een lange, kwetsbare mail.

Een confronterende ijsbad-sessie

Ze gaf aan dat het ijsbad maar vooral ook wat er gebeurde erna, confronterende voor haar was geweest en ze had getwijfeld of ze dat tijdens de sessie wilde delen. Ze wilde de sfeer in de groep niet verpesten, zo zei ze. Want wat bleek: Roos had tijdens het ijsbad flashbacks gekregen naar een heftige periode in haar leven.

Een pijnlijke periode

Tien jaar lang had ze samen met haar man geprobeerd om kinderen te krijgen. Ze doorliepen heftige trajecten met fertiliteitsbehandelingen, waarin ze acht keer zwanger werd, maar er uiteindelijk geen kindje kwam. Ik wist vooraf niks van dit verhaal en ik denk dat zij op dat moment ook niet wist dat er iets zat wat ze nog even mocht aankijken.

Flashbacks en verdriet

Tot het ijsbad dus. Want in het koude water kreeg ze flashbacks naar de pijnlijke periode in haar leven. Eenmaal door het eerste discomfort van de kou heen, kon ze nog niet helemaal ontspannen. Ze kwam er achter dat ze nog verdrietig was. En voelde het, maar het hield het ook bij zichzelf.

Confronterende gesprekken ná het ijsbad

Even later, toen alle deelnemers in het bad waren geweest praatten we onder het genot van een warme lunch nog even na. Iedereen kan op dat moment inzichten delen en vragen stellen. Maar om de een of andere reden ging het gesprek die dag heel ergens anders over. Namelijk: baby’s.

Alles kwam voorbij: bevallingen, borstvoeding en ga zo maar door. Ik voelde aan dat het een onderwerp was, waar niet iedereen in kon meekomen. Daarom stuurde ik het gesprek regelmatig een andere richting in, maar op de een of andere manier waren die pogingen steeds tevergeefs. Op een gegeven moment heb ik het gelaten voor wat het was. Ik ging ervan uit dat ontstaat wat nodig is en dat alles er mocht zijn.

En toen kreeg ik dat mailtje van Roos en las over haar flashbacks.

“Ik wilde de sfeer niet verpesten”

Roos vond het gesprek over baby’s heel confronterend en wist zich geen houding te geven. Ze voelde het verdriet, maar durfde het niet te uiten, omdat ze de sfeer niet wilde verpesten.

Ze vroeg me: “Had ik dat toch moeten zeggen?” Ik kan daar niet over oordelen en zei tegen haar: “Blijkbaar voelde je dat je op dat moment de ruimte niet kon pakken. Ik ga ervan uit dat je het juiste hebt gedaan. Maar ik snap ook dat het confronterend was en dat het verdrietig is wat je hebt meegemaakt. Ik denk dat je nog een stukje te helen hebt, dat het een cadeautje is van het universum.”

Cadeautjes van het universum

Ik ging verder: “Ik vind het fascinerend dat het universum jou niet wilde laten wegkijken van de situatie, nadat je de emotie er in de eerste instantie niet kon laten zijn. De energie in jouw onderbewustzijn was zo sterk, dat iedereen over baby’s bleef praten.”

Zo zie je dus hoe sterk energie is en dat het door alles heen gaat en aantrekt wat er leeft en zelfs andere mensen erover laat praten.

Ik zie het zelf echt als enorme cadeautjes van het universum. Dat je nog heling nodig hebt en dat je daarmee aan de slag mag gaan.
Na een tijdje mailde Roos me terug: “Ik ben dankbaar dat ik mezelf heb uitgesproken. Ik kan het nu als iets moois zien, als iets wat er mag zijn. Ik snap nu dat die ruimte er mag zijn en dat ik het open kan breken in plaats van me af te vragen of ik wel juist heb gehandeld.”

Groeien dankzij deze cadeaus

Dankzij deze cadeautjes kun je zelf enorm groeien. Het is zo belangrijk om jezelf uit te spreken, ook wanneer het moeilijk is of lijkt. Zolang je alles alleen laat afspreken in je innerlijke wereld zorgt het wel voor triggers, maar door je uit te spreken creëer je pas echt ruimte.

Je mag aangeven dat iets vervelend is of je verdrietig maakt of dat je ergens mee zit,. Geef je gevoel de ruimte en laat toe dat anderen jou kunnen helpen, er voor je kunnen zijn en ontstaat er ruimte en veiligheid.

Ik hoop dat je hier kracht uithaalt. Dat je weet dat als je voelt dat dingen er niet mogen zijn of als je bang bent om ruimte in te nemen of niet zwak mag zijn, het juist heel krachtig is om je kwetsbaarheden te uiten. Juist door dat te doen kan je groeien als mens. Ik hoop dat dit prachtige verhaal jou mag inspireren om te omarmen in je eigen proces wat gezien mag worden. Ik ben heel benieuwd wat jij hieruit haalt, deel je het met me?